1 de junio de 2011

Ya os echamos de menos!

El jueves 26 de mayo tuvo lugar la Graduación de los alumnos de 2º de Bachillerato. Algunos se enfrentarán dentro de unos días a la temida Selectividad, y podrán pronto hacer realidad sus sueños. Otros tendrán que esperar hasta septiembre. Pero unos y otros nos dejan porque así es la vida, termina una etapa en su camino y comienzan otra. Esperamos que les vaya bonito, como dice la canción. Deseamos que todas sus esperanzas se cumplan y que este viaje que van a empezar sea largo y ducho en experiencias. Decía Kavafis en su poema “Retorno a Ítaca” que no debíamos temer al fiero Poseidón, a Cíclopes o a Lestrigones, pues, al volver de nuestro viaje, volveríamos más sabios y sin miedos. Esto es lo que les deseamos, que aprendan que no tengan miedo, (la vida es más dura que la Universidad) y que disfruten.

Por un lado me gustaría felicitar a todos por la Graduación. Por otro quiero dar las gracias a todos los que habéis formado parte del Grupo de Teatro Talía. Que sepáis que el grupo de Teatro y el público, que ha compartido mañanas y tardes con vosotros, pierde a gente muy valiosa. Con vosotros hemos reído, llorado y disfrutado. El mismo día de la Graduación los demás alumnos del grupo de teatro decían: ”¡Es una pena que se vayan!. Pues sí es una pena que os vayáis, porque tenéis mucho arte, lo habéis demostrado durante todos estos años en el escenario. Espero que hayáis disfrutado con el teatro, que sigáis con él en esta nueva etapa de vuestras vidas y, sobre todo, que no olvidéis que el teatro no es diversión, sino mucho más.
Podría enumeraros muchas de las cosas que os proporciona el teatro además de risas , pero voy a deciros lo que a mí me ha dado: conocimiento. Me ha permitido conoceros y conocer de lo que sois capaces en un escenario. Ha sido un grato aprendizaje. No lo olvidéis nunca. Unos habéis descubierto el teatro antes que otros, pero todos , novi et veteres, habéis dejado muy claro, pero que muy claro, que lo vuestro es PURO TEATRO.
Os vais, pero no os olvidaremos, porque formáis parte de nuestros corazones y ahí es donde perviven las cosas más valiosas. Ya os echamos de menos!.
Basia mille, deinde centum et sic ad infinitum

SALVE ATQUE VALE(Salud y Adiós!)

María del Carmen Varela Sánchez

1 comentario:

Anónimo dijo...

Eu si que vou botar de menos esas risas en teatro!!a verdad e que me vou pero con 1 monton de anecdotas para contar, e estou segura que nunca as vou olvidar!!!
Para min o teatro foi moi importante,xa que me permitiu expresar e facer cousas que o millor nunca pensei facer!gracias o teatro descubrin moitas cousas e esta claro que todas boisimas!!!!!desde logo vou extrañar moito os teus berros Maria,tanto os que me dabas cando non me sabia o papel da obra ou cuando estabamos en clase de latin!!!!
Pero eso si marchome con moi bon sabor de boca,porque salgo dese colexo con mais cousas que cando entrei!coñecin a moitas persoas, e maioria agora son os meus amigos que tan importantes son para min. Pero non solo alumnos senón que tamén profesores, porque non solo me transmitistes coñecementos,senón que me transmitistes amizade e cariño!Sobre todo ti, Maria, que estou segura de que ainda que xa non sexas a miña profesora seguirás sendo a miña amiga, unha amiga moi moi especial!!!!!
Moitas grazas por todo o que me fixestes vivir!foi increible e precioso!!!!e non vexo millor forma de despdirnos que representando por ultima vez a nosa obra en Lubián, para min vai ser 1 dia moi especial!!!!
Moita sorte a todos os que se quedan no grupo de teatro,recomendobos que nunca deixedes o grupo Thalia,porque seria unha gran tonteria!!!!
Un saudo moi moi grande!!!!!!!!
Belén!